Л.Өлзийтөгс бид хоёрын санаа нийлэв - 2

"Би ихэнх найз хүүхнүүдээсээ зугтдаг, хааяа өөрийн эрхгүй санаж, санаа зовон уулздаг ч, уулзангуутаа л, миний хувьд хэзээ ч сонин байдаггүй яриануудаас залхан, салахын түүс болдог. Би сэтгэл шимшрүүлсэн кино үзээд уйлах нь уйлдаг, гэхдээ л ямагт дотроо "Энэ хэсэг маш үнэмшилгүй болчихож, харин..." гэхчлэн хэрэггүй юм бодоод сууж байдаг. ...Хүүхнүүд ямар нэгэн зүйлийн тухай шагширч бишрэн ярьж байх үед заримдаа надад "Энд сүйдтэй юу байгаа юм бэ" гэж дотроо үнэнээсээ гайхдаг. " Л.Өлзийтөгс зохиолч өөрийгөө жаахан зожигдуу, заримдаа зөрүүд гэж бичсэн байна. Гэхдээ тэр үнэхээр нээлттэй юм.

Л.Өлзийтөгс бид хоёрын санаа нийлэв - 1

"Хүн өөрийгөө хадгалан авч үлдэх л хамгийн хэцүү. Энэ бол зарим хүнээс маш их хүч, харин заримаас нь тийм их хүч шаарддаггүй зүйл." гэж тэр мундаг хүн "Үзэхийн хязгаар" номондоо бичжээ. Зарим нэг хүн энэ номыг фэйсбүүк дээр шүүмжилж, том зохиолч хүн гэхэд уран зохиолын ямар ч яруу тансаг үг хэллэг байхгүй, модон, зүгээр л өдрийн тэмдэглэл уншиж буй мэт санагдсан гэсэн байж билээ.

Вагонд таарсан хоёр

Тэд дунд сургуулиа төгссөн байсан санагдаж байгаа ч сайн санахгүй байна. Хамт биш тус тусдаа явж байсан. 2 жилийн өмнө бид хоёр урд хөршөөс ирэхдээ вагонд тэдэнтэй таарч цуг ирсэн юм. Эхлээд тэнд байсан эрчүүд хөзөр тоглолоо. Удаагүй нөхөр маань унтлаа гээд унтаад өгсөн. Би унтаж чаддаггүй болохоор хүмүүстэй юм яриад л явсан, явсаар явсаар зарим нь бууж суугаад өнөө хоёр чинь үлдэв.

Сэтгэл тавгүйтүүлсэн асуудлууд

Ойрд сэтгэл тавгүйтүүлсэн асуудлууд хэд хэдээрээ давхцаад юу болов. Эхлээд цэцэрлэгийн бүртгэл гэж асуудал болов. Сайн муу гэж голж шилсэндээ биш, гэртээ хамгийн ойр гэж бодоод сонгосон цэцэрлэгтээ охин маань явж чадахгүйд хүрээд юу юу болов оо. Үлдсэн ганцхан жилдээ өөр цэцэрлэг, өөр багш, өөр найз нартай болоод явна гэж бодсон чинь охиноо өрөвдөх ч шиг. Ашгүй бүх нийтээрээ дургүйцэн гомдоллож байж хуучин хүүхдийг ямар ч байсан хасахгүй гэж сайд нь ч, дарга нь ч үүрэгдэв.

Мөрөөдөл, төсөөлөл

Мөрөөдлөө төсөөллийн тусламжтайгаар биелүүлэх боломжийг олонтаа энд тэнд ярьсаар байгаа билээ. Энэ бол үнэн.
Аль тэртээ багад мөрөөд, төсөөл тэгвэл биелэнэ, мөрөөдлөө биелүүлэх нууц энэ тэр гээд ярьдаггүй байлаа. Тэгэхэд л өсвөр насны охин байхдаа орондоо ороод л мөрөөдөөл, ургуулан бодоол, нүдэндээ төсөөлөөл бараг ном зохиол шахуу өрнүүлж өгдөг байж. Эргээд харахад тэр бүгд биелжээ. 

Та аль нь вэ

Харилцаа холбоо, хамрах хүрээнээсээ болоод хоёр төрлийн хүмүүс байнаа. Найз төвтэй эсвэл гэр бүл төвтэй. Аливаа асуудал гарна, баяр жаргал, зовлон гуниг болно ихэвчлэн гэр бүлийнхээ хүрээнд шийддэг. Баяр ёслолоор гэр бүлээрээ байхыг илүүд үздэг, түүндээ үнэхээр кайфтай байдаг маш гэр бүлсэг хүмүүс байна.
Эдгээр гэр бүлсэг дотроо дэндүү их, худлаадуу, ерийн энэ тэр гээд бас янз бүр байна л даа. Худлаадуу гэж бодох болсоны учир нь худлаа нэг их аав ээж ахан дүүс минь гээд сүйд болоод, тэднээс бусад нь хүн биш юм шиг, бусад нь орчлонгийн хамгийн миачууд юм шиг, өөрсдийгөө юм л бол өндөр өргөөд байдаг, тэгсэн мөртлөө заримдаа алалцвал ч алалцчихдаг хүмүүс байдаг болоод тэр.

Сайн уу, зун цаг минь

Сайн уу, зун цаг минь. Ойрын өдрүүдэд зун цагийг санагдуулан сануулах мэт цаг агаар сайхан байв. Хүмүүс ашгүйдээ гэсэн шиг шууд зундаа орж буй сурагтай, учир нь би хараагүй л дээ. Налайж, цэлийсэн зуны саруудад л хүн малын зоо тэнийж, магнай тэнэгэр, сэтгэл амгалан, баяр хөөр дүүрэн байдагсан. Монгол ичээнээсээ гарчээ.
Инээж ханиасан хүүхэд шуухад, хөнгөн нимгэн хувцасласан хүн олны дунд өнгө өнгө нэмэгдсээр. 
Тун удахгүй бороо гэдэг нь шаагиад, чийг нэвт үнэртэж, мод цэцэг нахиалаад бүр ч гоё болоод ирэх байлгүй. Одоо сэрүүсээд сэрүүсээд шалихгүй биз. Миний Монголд тавтай морил зун цаг минь...